Totemizm – Atanın Sesi: Totem Soyu ve Ruhsal Miras
Bazı sesler geçmişten gelir. Bazen bir rüzgârda, bazen bir uykunun eşiğinde… ama hep tanıdık gelir. İşte totem soyu, bu sesin geldiği yerdir. Kimi insanlar atalarının mezar taşlarını, kimileri onların totem hayvanlarını taşır. Ama ruhsal miras her zaman sessizce akar. Ve o akış, sadece kanla değil; bilinçle taşınır.
Türkiye’de Taşeli Platosu’nda bir köyde kaldığımda yaşlı bir kadının “Atalarımız karga soyundandı, o yüzden karga ötünce susarız” dediğini duymuştum. O sözü duyduğumda bir inanç değil; bir bağ hissettim. Bu bağ, tarihle değil; ruhla kuruluyordu.
Totem Soyu: Kan Bağından Bilinç Bağına
Totem soyu, aynı hayvanı taşıyan bireylerin oluşturduğu ruhsal akrabalık bağıdır. Avustralya Aborjinlerinde buna “dreaming” (düş zamanı) denir. Bu düş, yalnızca bir hayal değil; atanın hatırasıdır. Ve o hatıra, doğan her çocukta yeniden yaşar.
Ojibwa halkı için ayı totemi taşıyanlar, sadece fiziksel güç değil, toplulukta koruyuculuk görevini de üstlenirdi. Her totem soyunun bir görevi, bir duruşu, bir yemin gibi taşıdığı bilinç vardır. Ve bu bilinç, anlatılmaz; yaşanır.
Türk kültüründe “Bozkurt soyundan gelmek” yalnızca bir millî sembol değil; aslında bir totemik mirastır. Kurt, liderlik ve yön göstericilikle özdeşleştirilir. Bu ruhsal bağ, yalnızca geçmişle değil; yönle de ilgilidir. Kimi zaman atanın sesi, seni ileriye çağırır.
Ataların İzinde: Ritüel ve Hatırlama
Masa başı araştırmalarımda özellikle Sibirya’daki Evenk halkının her yıl ilkbaharda atalarının totemini onurlandırmak için ağaçlara kurdele bağladıklarını gördüm. Bu ritüel yalnızca bir saygı değil; ruhun çağrılmasıdır. Totem ağacı, atanın ruhunu taşıyan yerdir.
Anadolu’da bazı mezarlarda hâlâ kurt ya da kartal figürlerinin taşlara işlendiğini görmek mümkündür. Bu sadece süsleme değil, bir semboldür. Ataya dönmek değil; atanın izinden yürümek için konur oraya. Çünkü totem bir hatırlamadır. Unutulan, sadece bir soy değil; bir bilinçtir.
Ruhsal miras bazen yük gibi gelir. Ama totem bilincinde, bu yük bir sorumluluk değil; bir onurdur. Kendi ruhuna doğru yürümek isteyen, önce atanın sesini duymalıdır.
Yazar & Yazı Editörü: Önder ÇELİKTAŞ
Atalar konuşmaz ama sesleri rüzgârda kalır. Totem soyunun sesi, kendi içinden gelen bir çağrıdır. Duyarsan, sen de onlardan birisin.